استراتژی آکادمی

برای مدت طولانی، جهان ما موفقیت را به روشی اشتباه سنجیده است. ما بردیم، ترفیع گرفتیم و در این راه به مردم ظلم کردیم. ما دیگران را بر اساس شکل گونه‌هایشان، بسته حقوقی، محل زندگی‌شان، جسارتشان، لباس‌های طراحانشان یا نوع ماشینی که می‌رانند، ارزیابی کرده‌ایم. ما روی چیزهای منفی تمرکز می کنیم. و در طول مسیر، ما قضاوت های وحشتناک و وحشتناکی را – چه شخصی و چه جمعی – برای سنجش موفقیت ایجاد کرده ایم.

آیا می توانم چند لحظه وقت بگذارم و معیارهای جدیدی را برای این کار پیشنهاد کنم؟ این معیارهای جدید ظاهراً به ظاهر نگاه نمی کنند و با قلب و روح افرادی که به آرامی درک بهتری به ما می دهند انتخاب کنیم که چه کسی را انتخاب می کنیم، چه کسی را تقلید می کنیم به ظاهر نگاه نمی کند.

ادوین هابل چاپین گفت: از قضاوت کامل بیرونی بپرهیزید.

۲۰ روش جدید برای سنجش موفقیت

۱٫ رفتار افراد و حریم خصوصی آنها

شخصیت ما در انظار عمومی نشان داده نمی شود، بلکه در خصوصی و محیط به بهترین شکل نشان داده می شود. کاری که وقتی کسی ما را تماشا نمی کند انجام می دهیم بهترین و دقیق ترین جنبه شخصیت ماست. و کسانی که شخصیت خود را در تاریکی نشان می دهند همیشه آن را در روشنایی نشان می دهند.

۲٫ رضایت از شرایط موجود

اغلب، هم فقیر و هم ثروتمند راضی نیستند. رضایت – صرف نظر از قدرت مالی و ارزش زندگی – همیشه یکی از چالش های بشر بوده است. مرد یا زن ثروتمند کسی است که در هر موقعیتی می تواند رضایت داشته باشد.

۳٫ شجاعت در مشکلات و مشکلات

شجاعت فقط زمانی ظاهر می شود که لازم باشد. فقط به کسانی می توان گفت که آن را نشان می دهند و در مواقع سخت این کار را انجام می دهند. این مشکلات می توانند اشکال مختلفی داشته باشند، اما شجاعت همیشه یک شکل دارد: اقدام در مواجهه با ترس.

۴٫ به وعده ها وفادار باشید

در دنیای امروز باید کسانی را که حرفشان راست و درست است در جایگاهی بالاتر از دیگران قرار دهیم. فرقی نمی کند دست دادن باشد یا قرارداد یا حلقه ازدواج که بیانگر حرف های ما باشد. کسانی که به وعده های خود عمل می کنند شایسته تحسین و احترام هستند.

۵٫ بخشش و سخاوت

کسانی که زیاد می گیرند باید زیاد هم بدهند. غالباً این فراوانی به صورت مادی به شخص داده نمی شود بلکه به شکل دیگری است. به همین ترتیب، هر یک از ما ثروت زیادی دریافت کرده ایم… و هر یک از ما باید در استفاده از آن سخاوتمند باشیم.

۶٫ مهربانی با دیگران

کسانی که غالباً لطف و محبت خود را به دیگران می دهند از بزرگترین قهرمانان هستند. آنها کاملاً فهمیده اند که این دنیا خوب نیست، مردم تاریخ ها و تجربیات متفاوتی دارند و هیچ کس خودش را نساخته است، حتی خودش. در نتیجه این افراد لطف و مهربانی را به راحتی به دیگران منتقل می کنند.

۷٫ در هر شرایطی از شما متشکرم

افرادی که در هر موقعیتی می توانند به اندازه کافی خوب ببینند تا قدردانی کنند، روی نکات مثبت تمرکز می کنند. و کسانی که بر آنچه درست است تمرکز می کنند، زندگی خود را به همان شیوه پیش می برند و دیگران را نیز با خود به همان شیوه هدایت می کنند.

۸٫ صداقت و درستکاری

تنها زمانی که چیزهایی را که دوست داریم از ما می گیرند، صادق بودن از همیشه دشوارتر است. فرقی نمی کند که از چیزهای محسوس یا نامحسوس (مانند پولی که مطلوب است) محروم باشیم. در این شرایط برای به دست آوردن سریع چیزی از بی صداقتی استفاده می کنیم. افرادی که در زمان فقر صادق هستند نشان می دهند که برای آن ارزش قائل هستند.

۹٫ در زمان اندوه امیدوار باشید

وقتی غم عمیق و خوش بینی ساده کافی نباشد، تنها امید می تواند ظاهر شود. وقتی این اتفاق می‌افتد، شکی نیست که امید از جایی فراتر از خودمان می‌آید. و کسانی که امید را می بینند یکی از بزرگترین نیروها را در جهان کشف می کنند.

۱۰٫ فروتنی و پیروزی

کسانی که در برابر ستایش و قدردانی که در حین پیروزی دریافت می شود، سریع فروتنی و فروتنی نشان می دهند، سزاوار اولین موفقیت هستند.

۱۱٫ انگیزه و تعامل

همه ما با دیگران ارتباط برقرار می کنیم – گاهی به صورت حضوری، گاهی به صورت نوشتاری و گاهی به روش های دیگر. این روابط نه تنها باید برای منافع شخصی استفاده شوند، بلکه باید بهترین نتایج را برای دیگران نیز داشته باشند. افرادی که به دیگران الهام می‌دهند تا بهترین باشند، سزاوار روابط با برکت بیشتری هستند.

۱۲٫ موافقتنامه صداقت و تعاریف

صداقت در جزئیات یافت می شود. افرادی که در مسائل کوچک زندگی ثبات نشان می دهند، با مشکلات بزرگ دست و پنجه نرم می کنند.

۱۳٫ مهربانی با ضعیفان

ضعیف ترین افراد ما به بهترین مهربانی ما نیاز دارند و کمترین مهربانی را دریافت می کنند زیرا هیچ راهی برای جبران سریع وجود ندارد. وقتی مهربانی فقط برای پاداش در ازای آن نشان داده شود، تبدیل به یک سرمایه گذاری می شود و دیگر مهربانی واقعی محسوب نمی شود. معیار واقعی مهربانی ما در نحوه رفتار ما با کسانی که هیچ راهی برای جبران و پس دادن ندارند نشان می دهد.

۱۴٫ عشق به دشمنان

هر کس می تواند دوست خود را دوست داشته باشد. همه می توانند کسانی را که با ما خوب رفتار می کنند دوست داشته باشند، و همه دوست دارند. اما، یک فرد خاص می تواند کسانی را که با ما بد رفتار کرده اند دوست داشته باشد.

۱۵٫ به دیگران امیدوار باشید

خوبی های همه را ببینید. اگر اول نتوانید خوبی دیگران را ببینید، هیچ راهی وجود ندارد که بتوانید بهترین ها را به آنها نشان دهید.

۱۶٫ ثبات و ثبات در شکست

شکست چیزهای زیادی در مورد قلب ما به ما می گوید. شخصیت، فروتنی و درستکاری ما در شکست به ما نشان داده می شود. همه ما گاهی اوقات شکست را تجربه کرده ایم. دیگرانی که سر راه قرار گرفتند و دوباره تلاش کردند باید در افکار ما مورد احترام و محبت قرار گیرند.

۱۷٫ صفای روح و پیروزی

وقتی شخصیت و خلوت با ثبات و یکپارچگی و جزییات نشان داده شود، پاکی روح نیز در برابر پیروزی نمایان می شود. وقتی چیزهای بیهوده و فریبنده ظاهر می شود (پول، قدرت، جنس و غیره) باید کسانی را که طهارت روح را برگزیده اند ستود. این افراد نه تنها شب ها خوب می خوابند، بلکه این دنیا را برای همه ما جای بهتری می کنند.

۱۸٫ احترام به مقامات

حاکمان به جهان هرج و مرج می دهند. در واقع، چه در تاریخ و چه در زمان حال، نمونه های زیادی از زمان مناسب برای سرنگونی حاکمی که به وزیران و رعایای خود ظلم می کند، وجود دارد. اما در بسیاری از موارد، مراجع عدالت و نظام هستند و باید چنین اختیاری داشته باشند.

۱۹٫ مسئولیت اشتباهات

همه ما – از ضعیف تا قوی – دوست داریم یکدیگر را سرزنش کنیم. چنین چیزی را هم در یک دختر ۵ ساله می توان دید و هم در بین رهبران حکومت. ما انسان هایی هستیم که مسئولیت اشتباهات خود را نمی پذیریم. این چیز خوبی نیست زیرا فقط کسانی که اشتباهات خود را می پذیرند فرصت دارند از آنها درس بگیرند.

۲۰٫ خودکنترلی و رفتار

ما انسان ها اغلب کنترل با ارزش ترین دارایی خود را به دیگران می دهیم. ما تحت تأثیر چیزها، دارایی ها یا سرگرمی ها و علایق هستیم. وقتی این کار را می کنیم، زندگی ما دیگر متعلق به خودمان نیست. کسانی که بدون توجه به رفتار خود را عقب نگه می دارند، خاص هستند و باید از این منظر قضاوت شوند.

اما وقتی همه ما شروع به تکریم، رقابت با یکدیگر و تقلید از کسانی کنیم که از درون هدایت می شوند، در این صورت نمی توانیم در انتخاب مقلدین اشتباه کنیم.